"Ratunku, nie mam siły!"

              Morze, plaża i woda są atrakcyjne dla Izercia o każdej porze roku, o każdej porze dnia, niezależnie od pogody. Mimo, ze nad otwarte morze mamy około godzinki jazdy, to w weekendy często korzystamy z tej możliwości, głównie dla pieska. Ale dla nas takie pobycie razem i zaczerpnięcie tlenu ma również wartość ogromną.

 

Piesek nawet na nas nie czeka, gdy wchodzimy na plażę jest już po pierwszej kąpieli.

              Potem tradycyjnie kopanie, turlanie i wszelkiego rodzaju psie przyjemności. Oczywiście rzucanie patyków jest naszym obowiązkiem, a pieskową przyjemnością ich wyławianie.  

            

                 Czasem można spotkać psich kumpli, a nawet przedstawicieli rasy. 

                Takie znaleziska interesują Izercia, próbuje je ciągnąć, szarpać, podgryzać. Oczywiście zawsze zasapie się i szuka ochłody w wodzie.

 

                           Nie bardzo podoba mu się propozycja opuszczenia plaży i powrotu lasem. Las jest fajny, owszem, ale gdy piesek ma wybór zawsze woda jest na pierwszym miejscu. 

 

                       Próbowaliśmy szukać grzybów, co oznaczało, że Izerek biegał od jednego członka rodziny do drugiego, miał tyle spraw do załatwienia, tyle kilometrów do przebiegnięcia, że w pewnym momencie położył się na środku ścieżki i manifestował swoje zmęczenie. 

                         Zupełnie nie rozumiał, po co wspinamy się na kolejną górkę, dlaczego nikt nie przychodzi do niego, nie próbuje pocieszyć, pożałować. 

                            Nie mając wyboru musiał ruszyć za swoim stadkiem. Jeszcze próbował się ociągać, jeszcze uśmieszki i słodkie miny serwował, ale nic nie skutkowało.

                    Usiłował też udawać, że nie słyszy nawoływań, obrażał się, ale gdy zobaczył, że auto jest w zasięgu wzroku zebrał resztki sił i w samochodzie był pierwszy, na siedzeniu oczywiście:)

  

                W domu nawet się nie napił, tylko zasnął na podłodze w kuchni. Słodziak:)