"Karwieńskie Błota"

        Karwieńskie Błota to nazwa miejscowości nad otwartym morzem. Od naszego domu to około godzinka drogi, a miejsce cudne. Szeroka plaża, najczęściej pusta, ponieważ we wsi nie ma atrakcji typu sklepy, smażalnie, bary i takie tam. Zatem cisza i spokój. Nie ma znaku o zakazie wprowadzania pieska:)

         Pierwszy raz przyjechaliśmy tu w połowie maja. W Gdańsku był upał, jeden z takich słonecznych dni, na które w tym roku mocno czekaliśmy. Okazało się jednak, że nad otwartym morzem wieje jakiś arktyczny wicher, było lodowato. Całe szczęście, że na plaży były stosy drewna, zebranego po sztormach z wydm. Mieliśmy zatem bezpieczne schronienie. Izerek natomiast zupełnie nie rozumiał naszej gęsiej skórki, jemu był cudnie.

         Gdy tylko zobaczył bezkres plaży pognał jak szalony przed siebie.

 

 Ten mały stworek gdzieś w oddali to właśnie Izercio:)

             Podczas pobytu na plaży ulubionymi zajęciami Izerka są:

• pływanie
• kopanie
• stróżowanie
• tarzanie się w piaseczku.

         Nie pogardzi oczywiście zabawką, patykiem, uskutecznia żebractwo, gdy widzi coś do jedzenia.

              Zobaczył tuż przy wydmach wielki korzeń i ubzdurał sobie, że to będzie jego kryjówka i skarbiec zarazem. Tu przynosił zabawkę i usiłował wykopać wielki dół, aby ją porządnie ukryć.

 

 

             W czasie pracy był czujny i zerkał, czy nikt mu nie zagraża, lub, czy nie widać na horyzoncie kumpla pomocnika.

 

 

 

              Gdy się zmęczył szedł się wykąpać, potem wytarzał się w czystym, prawie białym piasku, a następnie.... kładł się na kocyk.

          Oczywiście udawał, że nie rozumie przyczyny naszego oburzenia.

            To był udany dzień, ale piasek zbieraliśmy w domu przez dwa dni. Szczególnie dużo było go w miejscach, gdzie Izercio leżał.  Jednak radość pieska jest bezcenna, zatem wrócimy tam jeszcze nie raz. To fajne miejsce, polecam tym, którzy nad morzem chcą odpocząć od zgiełku.