"Pychotka"

                 Pewne uspokojenie w dziedzinie dolegliwości brzuszkowych pozwoliło nam odetchnąć z ulgą. Dla pieska oznacza ono smakowanie tego, co było zakazane. Jedną z przyjemności była kość. Pan kupił mu dwie wielkie kości wołowe, których zakup, jak się okazało, wcale nie był taki prosty. Owszem, proponowano nam kości kurze, indycze, wieprzowe krótkie, ale nigdzie nie było wołowych. Pan jednak kocha swego pieseczka i wynalazł taki rarytas. Kości zostały obgotowane i w asyście wszystkich domowników przekazane Izerkowi.

 

           
                Piesek nie zdążył nawet dobrze wyjść na balkon, jego tylna część nadal tkwiła w pokoju, a przednia już delektowała się przysmakiem. Niczym Kubuś Puchatek uwięziony w norce Królika.

              
           Pysio był bardzo zadowolony, trzymał kostkę, bo nie mógł uwierzyć we własne szczęście. Cóż, taki rarytas nie był mu znany.

Oczywiście bez problemu oddawał przysmak, choć śledził każdy ruch ręki.

             
                 Po chwili niedowierzania zrozumiał, że to jego pychotka i spokojnie zaległ w balkonowym legowisku. Nie przeszkadzało mu, że jest mocno przyciasne. Miał przecież to COŚ:)

 

 

                 Minęło może 5-10 minut, a po kości został mały gnacik. Piesek oblizywał się ze smakiem, a na jego mordce zagościł wyraz błogiego zadowolenia.