"Spacer z ciotkami"

               Pewnego dnia Izerek wybrał się na poranny spacer ze znanymi wszystkim ciotkami: Luśką i Labą. Celem wycieczki był las nadmorski i w powrotnej drodze plaża. Był to jeden z niewielu słonecznych dni tej zimy. Lekki mrozik, zero wiaterku, słoneczko prawie wiosenne.

              Izerek bardzo ucieszył się z towarzystwa cioteczek i w lesie dzielnie kroczył w ich pobliżu. Plaża okazała się rajem dla wszystkich.

 

                Najstarsza z towarzystwa, 8-letnia Luśka, biegała po plaży zupełnie ignorując wodę. Nie zawsze ma ochotę na brykankowe szaleństwo, ale tego dnia humorek panience dopisywał.

 

 

              5-letnia Laba badała skład wody, jako miernika używając języka i własnego przewodu pokarmowego. Dla niej każdy ruch jest wskazany, ale nie jest jego wielką amatorką. Spacerki owszem, ale bieganie niekoniecznie.

 

 

                Natomiast Izer Song z obłędem w oczach biegał po plaży. Wpadł do wody, próbując kąpieli, wyskoczył na brzeg, skakał, wirował, brykał. Próbował zaczepiać ciotki, ale z marnym skutkiem. Wreszcie uzanł, że potrzebuje innego towarzystwa i nie zważając na moje prośby i zawołania podążył w przeciwną stronę za bardzej aktywnym pieskiem. Goniłam go dość długo, jęzor mając do pasa, a gdy dopadłam złoczyńcę zupełnie nie rozumiał o co chodzi, skąd te żale i pretensje. Mały z właściwą sobie radością wrócił ze mną na smyczy, a ja byłam wykończona pościgiem, bo kondycja kiepska.

                Dalsza część spaceru przebiegała bez zakłóceń. Izerek próbował zachęcić ciotki do zabawy z patykami, ale one już z tego wyrosły. Patrzyły na malucha z politowaniem. On z kolei zupełnie nie rozumiał, jak można tak bezsensownie dreptać przy brzegu i nie pobawić się badylkami.

 

             Wreszcie Luśa dała się namówić na wspólną rundkę wokół pań pieskowych. Przez jakiś czas nawet prowadziła.

 

                 Jednak w wyścigu do przysmaków zdecydowanie na czoło wysuwała się Labcia. Może dlatego, że wytrwale, statecznie kroczyła przy nodze swej pańci?

               Z pieskami jest tak jak z dziećmi. Gdy zarządzimy odwrót okazuje się, że właśnie wtedy zabawa jest najlpesza. Psiaki postanowiły zabawić się w poszukiwaczy skarbu, odkrywców, górników. W całkowitej zgodzie kopały i kopały, ale zachowywały czujność, wszak niebezpieczeństwo może nadciągnąć w każdej chwili i przerwać zabawę zapinając smyczkę:)

 

 



Wreszcie z wielkim żalem opuściły swe wykopaliska i pobiegły we wskazanym kierunku.

                 Izerek jeszcze próbował dyskutować, przeciągać zabawę, ale uległ, biorąc przykład z cioteczek. Jeszcze nie dostrzegał, że był jedynym kogutem w tym kurniuku i mógłby porządzić. Próbował wprawdzie swych wdzięków na Labie, ale ona nic sobie z tego nie robiła, jest całkowicie obojętna na psie zaloty.

 

Dzień był bardzo udany, po spacerku piesek zaległ w kojczyku i spał, spał, spał....