"Do serca przytul królika..."

                  Niejednokrotnie w postach pojawiał się temat relacji naszych zwierzaczków. Wszyscy wielbią Izerka, ale Pusia ma też spore grono miłośników. Ich układy, dramatyczne w pierwszych dniach, stopniowo nabierały cech znajomości, koleżeństwa, przyjaźni, a teraz bywają to nawet odruchy wielkiej miłości siostrzano - braterskiej. I nie jest ważny gatunek, pochodzenie, koligacje rodzinne, rasa i bezrasa, wielkość i tężyzna, umaszczenie i sposób poruszania. Liczy się zrozumienie:) i przyjaźń.    

                 Nasze futrzaki, żyjąc pod jednym dachem, nauczyły się uników, gestów sympatii, obojętności i tolerancji, zaczepek i ignorancji, miłości i życzliwości. Stosują je w zależności od aktualnych potrzeb, sytuacji, humoru. I wcale nie jest tak, że mniejsza i słabsza Pusia ma niewiele do powiedzenia. Czasmi stwarzają takie sytuacje, które nas wzruszają, rozśmieszają, zadziwiają. Na przykład taka scenka:

 

 

Cześć Izer! Wiesz, mam dziś wyjątkowo kiepski dzień:(

 

 

Niemożliwe! Chodź tu malutka, przytul się do brata Izerka.

 

 

A teraz opowiedz, co Cię dręczy. Wspólnie znajdziemy rozwiązanie:)

 

 

Siedzę sama całymi dniami, nikt o mnie nie pamięta, nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie rozumie:)

 



 

Typowa kobieta, teraz muszę ważyć słowa, aby jej nie urazić.

Nie smuć się Pusiaczku, przecież kocha Cię pani, pan,  Alusia.

 

 

A ja to już najbardziej!!! O, właśnie tak mocno!

 

 

Dobrze, już wierzę, wierzę, tylko bądź łaskaw delikatniej wyrażać swą miłość.

 

 

Nie ma sprawy malutka, brat Izer zawsze Cię pocieszy i przytuli!

 

 

Zaśpiewam Ci piosenkę, chcesz? Od razu będzie Ci weselej!

 

 

No, daj buziaka, nie smuć się ślicznotko:)

 

 

Bardzo jesteś miły, Izerku! Ale może już wystarczy tych mokrych czułości.

 

 

No, słoniku, zabieraj tę wielką psią łapę, bo nie mogę złapać tchu!

 

 

Moja Puśka! Tak się cieszę, że już Ci lepiej. Pamiętaj, do mnie jak w dym!

A może teraz pobawimy się trochę?

 

 

No to berek. Ty gonisz!!!



 

             Czasami zdarzają się zabawy, które po nakręceniu kamerą (niestety nagrywamy aparatem, stąd jakość kiepskawa) zdają się być horrorem, ale w rzeczywistości są wyrywkiem całości. Zwierzaczkom nic się nie dzieje i dalej żyją w zgodzie, bez uszczerbku na zdrowiu i wyglądzie - to wyjaśnienie, aby uspokoić czytających i oglądających film. No, może Pusia bywa ośliniona, ale to objaw miłości Izerka, trzeba zaakceptować i nauczyć się z tym żyć:).

 

 

Mam Cię, berek! Szybka jesteś, aż się zasapałem!

 

 

Pusiulka, a masz łaskotki? Sprawdzimy:)

 

FILM: Izerek karate mistrz

 

 

Buziaczek na zgodę:)

 

 

Izer, daj już spokój z tymi buziakami! Przecież się nie gniewam.

Ale nie życzę sobie, abyś dotykał moich uszu!

Czy Ty sobie zdajesz sprawę z tego, ile czasu trwa ich wyczyszczenie?

  

 

Po izerkowych czułościach Puśka bywa nieco nastroszona:)

 

 

 

              Po takiej dawce miłości króliczek musi więc odreagować. Jedną z form relaksu jest zabawa firankami w salonie. Widać, że zabawy były intensywne i miejscami materiał nie oparł się zawirowaniom.

 

 

 

                Odpoczywając królik zajmuje pozycję startegiczną, siadając przy drzwiach balkonowych. Tam obserwuje to, co w mieszkaniu i na zewnątrz, myje się, czasami śpi. Zdarzyło się też, że pędząc na balkon Puśka nie zauważyła zamkniętych drzwi i przypakowała łepkiem w szybę.

               Pies bywa zdumiony wyczynami Pusiaka, zupełnie nie rozumie, co jest atrakcyjnego w takiej zabawie. Zajmuje tę samą pozycję sądząc, że to może jest klucz do rozwiązania tajemnicy. Niestey pod stół już tak łatwo wejść się nie da. Nie te gabaryty:)

 

 

                I tak mija dzień za dniem, zwierzaki pewną przestrzeń mają tylko dla siebie, a pozostałą dzielą zgodnie.  Ostatnio nawet nie zamykam Pusi drzwi od pokoju, gdy idę do pracy i jakoś nic się nie dzieje. Chyba umówili się, że przedpołudniowa drzemka przyda się każdemu, małemu i dużemu:)

                Izerek czuje się już dobrze, ale nadal go oszczędzamy. Jednak widać, że bardzo potrzebuje ruchu i piesków. Takie dwutygodniowe uziemienie sprawiło, że tęsknie patrzy nawet na Yorki, pobawiłby się z jakimkolwiek czworonogiem, pobiegał. W poniedziałek już pójdziemy na boisko, bo żal patrzeć na małego siedzącego pod drzwiami o 18.30, patrzącego na nas błagalnym wzrokiem, dającego wyraźnie sygnały.