"Turysta"

                  Korzystając z pięknej pogody postanowiliśmy w pewne słoneczne przedpołudnie udać się na Starówkę. Gdańska Starówka to jedno z ładniejszych miejsc. Latem niestety tłumy turystów uniemożliwiają spokojny spacer, najlepiej jest zimą:) Ten jesienny dzień był chłodny, bardzo wietrzny, toteż ludzi nie było zbyt wielu, wycieczki zaledwie trzy.

                  Izerek był bardzo dzielny, podziwiał i zachwycał się... złowionymi przez wędkarzy rybkami, kotkami wylegującymi się na słonku, gołąbkami drepczącymi po Długim Targu. No cóż, każdy ma inny gust, a o gustach się nie dyskutuje. Nie mniej jednak piesek dzielnie pozował i spacerował spokojnie, jak super ułożony gość.
 

Wysoka, potężna bryła Kościoła Mariackiego nieco przytłoczyła malutkiego pieska.

Ulica Mariacka, chyba najpiękniejsza, bardzo Izerka zaintrygowała.

Chciał zakupić bursztynową miskę dla siebie,

ale niestety oferta sklepu była zbyt uboga i takiego towaru nie posiadali.

Kamienne rzeźby zaciekawiły szczeniaczka, niestety nie odnalazł tu podobizny praprzodka.

U wylotu uliczki, przy Bramie Mariackiej, jeszcze raz rzucił okiem w stronę kramików z bursztynem.

Żuraw nie był tak ciekawy, jak obiadowe zapachy dochodzące z licznych restauracyjek.

Znajdujący się w oddali statek "Czarna Perła" nie wzbudził u pieska takiego zainteresowania,

 jak kajak płynący po Motławie.

Pozując na tle Zielonej Bramy Izerek zerkał na łupy wędkarzy, podskakujace w wiaderkach.

Tu musiał chwilę odpocząć, wszak turysta robi sobie czasem przystanki.

 

To miejsce, gdzie każdy przyjezdny robi pamiątkową fotkę,

ale miejscowi też nie pogardzą Fontanną Neptuna z Dworem Artusa w tle.



 

                  Zatem Izerek poznał już część zabytków, na kolejne przyjdzie czas wiosną. Po wyjściu z pięknych uliczek psina odnalazł fragment trawki i załatwił co trzeba w odpowiednim miejscu. Mądry pies, pełna kultura.
                 Nie spodobała mu się natomiast fontanna, która co jakiś czas tryskała z otworów w chodniku. Mały przestraszył się i zaczął uciekać, dobrze, że był na smyczy.

                 Zaraz jednak jego uwagę odwrócił i zajął nowy obiekt - zdalnie sterowany samochodzik, którym bawiło się jakieś dziecko. Izerek gonił zabawkę i stwierdziliśmy, że należy pomyśleć nad prezentem świątecznym, kierunek jest już znany:)
                  
                 Mam też za sobą pierwszy kontakt ze Strażą Miejską. Gdy mam na popołudnie i odwożę Alę do szkoły, zatrzymuję się przy parku i idę z małym na rzucanko i bieganko. O tej porze nie ma tam prawie nikogo. Rzucałam małemu patyczki, a tu cichaczem auto po alejce parkowej podjeżdża. Chwyciłam Izerka na smyczkę, podeszła do mnie pani i rozpoczyna rozmowę:
- Dzień dobry, Straż Miejska.- mówi pani mundurowa.
- Dzień dobry - odpowiadam grzecznie, a po mundurze nigdy bym się nie domyśliła, kto stoi przede mną. Izerek, jak to Izerek macha ogonkiem i wita się radośnie, aczkolwiek spokojnie.
- A pieseczek to ile ma? - pyta pani. A ja wiem o co biega i grzecznie odpowiadam:
- Tylko 6 miesięcy, to maluszek. - gładzę po łępetynce pieska, uśmiechając się lekko ironiecznie.
- A 6, myślałam, że więcej, z daleka wyglada na starszego. - mówi strażniczka z żalem, że nie wypisze mandaciku. -  Bo wie pani, od 12....
- Wiem, jak skończy rok musi mieć kaganiec - przerywam świadoma praw i obowiązków wynikających z założenia psiej rodziny - Mam taki, przyzwyczajam pieska  - i pkazuję kagańczyk, który posiadam w razie żarłocznych przypadków.
- Do widzenia, miłego dnia - mówi pani i odchodzi.

        Cóż, gdyby zechciała sprawdzić wiek pieska to byłby mandacik, bo nie miałam przy sobie zaświadczenia o szczepieniu. I ciekawa jestem, kto wychodząc z psem, szczególnie w porannym amoku, pamięta o wzięciu kwitka.
             A Straż Miejska w parku znana jest z podkrdania się i zaskakiwania spokojnych psiarzy. Szkoda, że tak sumiennie nie zaskakują miejscowych pijaczków, ćpunów, wszelkiego rodzaju oprychów i bandziorów. Tam nie byłoby tak łatwo o zarobek, bezboleśnie i bez wysiłku.
            Tak więc kagańczyk okaże się niezbędny, niestety. Dzisiaj Izerek wkurzył się i próbował pozbyć uzdy, ale jeszcze nie wie jak ją pokonać:)

             Kiedy już ogranicznik został zdjęty mały odwrócił się tyłem, złapał patyk i ani myślał reagować na wołania i cmokania. Obrażalski:)